Week 10 - Galibi en Frans-Guyana

In de tweede week van de paasvakantie gingen we letterlijk onze grens over. We trokken naar Galibi en Frans-Guyana. Galibi is een klein dorpje aan de grens met Frans-Guyana van waaruit je vele zeeschildpadden kunt gaan spotten.

We vertrokken zoals gewoonlijk weer 's ochtends vroeg met een busje richting het oosten van het land. Daar aangekomen, moesten we nog een (Surinaams) tijdje wachten op de boot, die er meteen zou zijn. Een paar uur later was het dan zo ver, gewapend met onze regenjassen, poncho's en vuilniszakken klommen we het bootje in. Het werd een onstuimige vaart want we gaan richting de kust (wat golven en getijden betekent). Gelukkig bestaan er reispilletjes en geraken we er zonder al te veel kleerscheuren op onze bestemming. We bekijken de kamers, laden onze spullen uit en nemen nog snel een duik in het water met z'n allen.

Nadien is het tijd voor een overheerlijke barbecue (of toch gebakken kip op de barbecue) van onze vast kok, Don. Na nog wat praatjes is het tijd om ons klaar te maken. 

We stappen in het donker de boot terug op richting het strand waar de zeeschildpadden aan land komen om eitjes te leggen. Na een onstuimige boottocht komen we veilig en wel aan. We mogen geen lichten gebruiken, enkel rode lampjes van onze gidsen. Voorzichtig wandelen we een eindje verder, op zoek naar de zeeschildpadden. En we hebben uiteindelijk geluk! We zien de dieren op het strand kruipen en mogen het zelfs meemaken dat één van de schildpadden eitjes aan het leggen is... Dit is iets wat we nooit zullen vergeten. 

Vermoeid varen we terug en kruipen we in onze bedjes...

De volgende dag is het tijd om te vertrekken naar Frans-Guyana (joepie, dan kan Jill eindelijk eens laten zien of ze wel echt Frans kan praten...). We meren aan met de boot en stappen uit op Europese bodem, want Frans-Guyana is een overzees departement van Frankrijk. De nummerplaten hebben een 'F' vooraan staan, er is een 'office de tourisme' zoals we ze in Frankrijk zien én je kan hier in euro betalen. Zelfs ons mobiel internet kan gebruikt worden, want roaming is afgeschaft in de meeste Europese landen. We wandelen voorbij de markt, zien de gevangenis en gaan nog een terrasje doen (hmm orangina...). 

Nadien stappen we de bus weer op richting de Brasiliastraat. Na een stop bij een plaatselijke warung om nog bami of nasi te eten, komen we weer aan bij het vertrouwde huisje.