We zijn vertrokken...
Gisteren was het zover: ons vertrek naar Suriname.
Om 11u20 zouden we opstijgen in Amsterdam, wat wilde zeggen dat we al rond 5 uur 's ochtends moesten opstaan (hééééél vroeg dus). Een beetje moe, een beetje zenuwachtig, maar vooral met veel goesting stonden we dan om half negen samen klaar om afscheid te nemen van onze ouders. Na een paar traantjes konden we toch vertrekken. Gepakt en gezakt, want voor drie maanden moet je heel wat meenemen.
de vliegreis
Voilà, toen zaten we dan op onze KLM-vliegtuig voor een rechtstreekse vlucht van ongeveer 8 uur en een half. De eerste vier uren gingen maar traag voorbij: elk uur zeiden we tegen elkaar 'alé, nog 7(of 6 of 5) uur te gaan' maar nadat we in de helft zaten, ging het plots wel heel snel.
Op onze vlucht kwamen we trouwens niets te kort, verschillende maaltijden en zelfs een ijsje van 't ijsboerke onderweg, hmmm...
Voor we het wisten zagen we de Surinamerivier onder ons en was het tijd voor de landing.
Op Zaanderij aangekomen, spurten we als eersten uit het vliegtuig. Raggie, onze begeleider ter plekke, had ons namelijk verteld dat we als eersten bij de douane moesten komen, want als je wat later was, kon dat uuuuuren duren. Jammer genoeg hadden we wat meer pech met de bagage, we moesten bijna tot de laatste koffer wachten vooraleer onze koffers erbij waren. Achja, dan konden we meteen kennismaken met het 'Surinaamse tempo' ;).
de eerste avond in Paramaribo
Eenmaal buiten de luchthaven wachtte Raggie ons op. We stapten buiten en voelden meteen al een eerste verschil met België: wat was het hier warm! Op één dag tijd (zo'n tien uren verschil) van 3 naar 30°, wauw!
Met Raggies nichtje als chauffeur reden we naar ons huisje. Tweede verschilpunt: ze rijden hier langs de linkerkant van de weg (nog een overblijfseltje van de koloniale periode onder Brits bewind), de chauffeurs zitten dus ook aan de rechterkant van de auto (haha, grappig!).
Na een rit van ongeveer een uurtje, waarbij we onze ogen meteen de kost gaven aan de natuur en lokale gebruiken, kwamen we aan bij ons huisje voor de komende drie maanden. Wat was dat huisje beveiligd, eerst een poort (met één sleutel), daarna nog een soort tralies rondom het terrasje (tweede sleutel), een deur (sleutels 3 en 4) en nog een soort tralies achter de deur langs de binnenkant (sleutel 5). Oh ja, en ook nog een alarm natuurlijk. We zitten hier dus wel safe (hè, mama en papa ;) geen zorgen dus). Snel onze spullen binnen achtergelaten en hop, nog vlug naar de winkel voor de eerste aankopen.
Na wat gesukkel met de vele sleutels, waren we dan eindelijk samen met z'n drietjes gezeteld in ons huisje. Moe, een beetje overweldigd door alle indrukken, maar wel blij dat we dit met drie konden delen, zijn we dan in ons bedje gekropen.
dag 1 in Paramaribo
Een drukke dag vandaag: Raggie pikt ons op om 10 uur om naar de stad te gaan en alles te gaan verkennen.
Helemaal ingesmeerd met factor 50(+), want dat is hier écht wel nodig, zijn we klaar om te vertrekken. Meteen weer iets nieuws vandaag: we nemen de bus naar het centrum.
Een bus nemen is niet zoals bij ons. In België heb je vaste bushalten waar de bussen (min of meer) op vaste tijden stoppen. In Suriname is dit anders: de bus rijdt langs een vast traject maar er zijn geen vaste haltes, gewoon langs de weg gaan staan en je hand opsteken is genoeg. Ook rijden ze niet op vaste tijdstippen, ze rijdt enkel door als ze vol genoeg zit.
In het centrum is het suuuuper druk. Het is ook oppassen geblazen, de auto's komen hier van de andere kant aangereden (links!!!). We gaan meteen op zoek naar een muskietennet en een hangmat om op te hangen in ons huisje, zoals échte Surinamers!
Daarna gaan we een beetje aan sightseeing doen. Raggie neemt ons mee langs de Waterkant met uitzicht op de Surinamerivier, Fort Zeelandia en de palmentuin (kijk maar eens naar de foto's hieronder). We kijken veel rond en passen ons tempo al wat aan het weer aan. Alles wat rustiger :), we kuieren dus echt langs alle toeristische plekjes.
Na een deugddoend drankje is het tijd om onze tocht verder te zetten.
Nu splitsen onze wegen. Jill heeft een fiets nodig om naar haar stageplaats te kunnen gaan, dus zij moet deze gaan ophalen. Met een kaartje in de hand mag ze de weg terug naar de Brasiliastraat (ons huisje) zoeken.
Het was een spannende rit. Ze rijden hier dus links, de mevrouw van het fietsverhuurbedrijf gaf de tip om een armbandje aan de linkerarm te dragen zodat je het zeker niet vergeet! Eenmaal op weg was het ook weer aanpassen. Als Vlaamse of Nederlandse stagiaire wordt je hier c-o-n-s-t-a-n-t nagefloten, nageroepen of nagetoeterd door de auto's en mannen aan de kant van de straat. Even wennen als verlegen Belgisch meisje ;). De weg naar huis was vrij makkelijk, maar zeker niet te onderschatten in de blakende zon en een middagtemperatuur van 31°... Eenmaal thuisgekomen bleek ik toch wat verbrand... OEPS.
Bente en Lore waren ook thuis geraakt ondertussen, na een stop bij de plaatselijke supermarkt.
Die supermarkten zijn nog een ander verhaal. In onze buurt hebben we enkele Chinese supermarkten. Hier hebben ze een kleiner assortiment aan plaatselijke producten. Natuurlijk was het voor ons de eerste dag een beetje zoeken en vonden we niet meteen wat we wilden.
Later die avond zijn we nog naar de 'Choi's' vertrokken: een grotere supermarkt met een Europeser assortiment. We vonden dit wel fijn omdat we dan even onze 'thuis' ook hier hadden. Ja ja, die cultuurshock was toch al wat aangekomen.
Zo, dat was onze eerste dag. Heeeeel veel indrukken, die zeker nog even nazinderden bij ons drietjes..
Op naar de volgende dagen in Paramaribo. Ik hoop dat jullie nog even benieuwd zijn als wij ;).
xx Jill, Lore en Bente